پلی الکترولیت Polyelectrolyte

پلی الکترولیت
با توجه به نتایج آزمایش جارتست این نکته قابل استنتاج است که دامنه فعالیت منعقد کننده‌ها محدود بوده در صورت فراهم بودن کامل شرایط این مواد بیشترین بازدهی را خواهند داشت که تحقق این امر غیر ممکن است لذا برای بالا بردن راندمان فرآیند و کاهش قابل ملاحظه کدورت آب، پلیمرهای پلی اکریل آمید که گونه‌ای از پلی الکترولیت‌ها (Polyelectrolyte) می‌باشند بعنوان کمک منعقدكننده یا منعقد کننده مستقل استفاده می‌گردند.

ترکیباتی پلیمری با وزن ملکولی بالا می‌باشند که محلول در آب هستند. كاتیون و آنیون متصل به پیکره شیمیایی پلی آكریل آمید تعیین کننده نوع بار فعال آن می‌باشد. این مواد از زنجیره‌ی مونومر های هستند که بر اساس بار الکتریکی طبقه بندی می‌شوند.

معمولاً از پلی الکترولیت‌ها برای بدست آوردن لخته‌های بزرگتر و سنگین‌تر به خصوص در دمای پایین (معمولاً کمتر از 12درجه ) استفاده می‌شود. در واقع در مواقعی که نیازمند ایجاد لخته‌های درشت تر هستیم از این مواد استفاده می‌کنیم. پلی الکترولیت‌ها با ایجاد بستر‌ های مناسب زمینه را برای شکل‌گیری لخته‌های درشت فراهم می‌کنند.

كاتیون یا آنیون متصل به پیكره شیمیایی پلی آكریل آمید تعیین کننده نوع بار فعال پلیمر می‌باشد که بر این اساس پلیمرها با توجه به خصوصیات به سه دسته بارهای مثبت (cationic)، منفی (anionic) و بدون بار (non-ionic) تقسیم می‌شوند. وزن مولکولی و شدت بار پلی الکترولیت‌ ها در فعالیت آنها تاثیر بسزایی دارد.

انواع پلی الکترولیت
آنیونی
کاتیونی
غیر یونی

https://medium.com/@shokatisepehr/%D9%BE%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%AA%D8%B1%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AA-2e36ccb60f71